مزار شهدای گمنام فیروزکوه

برای مزار شهدای گمنام
ای که نورتودر این خطّه ی کوهستانیست
 گفتگو از تو نجات از گذر بحرانیست
خودِ عالَم شده ای، گُم شدنِ در تو بقاست
هرکه همراه تو شد دیدۀ جان نورانیست
وطنم در غم گمنامی تو غمگین است
خاک تو بوسه گه رهبرو کارستـانیست
روشنائی شده ای در شب ظلمانیَ ما
بعدِاز گم شدنت قبله شدی ،طوفانی است
داغدارانِ تو از داغِ غمت می سوزنـد
باحضورِتو وطن بیمه زِ هر ویرانی است                        
محرمِ بارگه دوست شدن ، نوشَت باد
از شمیم نفست مشکلِ ما آسانیست
رفت و آمدبه تواز عرش و همه در فرشیم
خوش به حالِ تو که راه و روشت انسانیست
بـه تـو کردند تاسّی همه ، حتّی رهبر
اوجِ خوشبختیِ ما رهبریِ قرآنی است            
ریشه ی خیری و از تو همه برخوردارند
ای که ناز نفست سمفـونی ایرانیست
مثل خورشیدی و گرمای تو هستی بخش است
گم شده ما و تو چون راه ، سخن پایانیست
#احمدیزدانی
کوتوال

کربلا بودو سه گونه شخصیّت

کربلا بودو سه گونه شخصیّت
هرکدامی کرده راهی تولیت
اوّلین آن حسین ابن علی(ع)
روبرو با ظلم از حاکمیّت
با یزید او پنجه در پنجه شده
چون ندارد با ستم او سنخیّت
خون خود را داده با یاران ، همه
در  رهِ آزادگی  ، با تَمشیّت
آبرو میخواهد او ، نه آب و رو
داد دنیا را برای حیثیّت
دوّمین فرد است در آنجا یزید
جابر است و دور از هر حُرّیّت
با مخالف اهل سازش نیست او
سر بُرید از مظهرِ وحدانیّت
آبرو را داد و قدرت را خرید
شد نمادِ ظلم در اسلامیّت
سوّمین باشد عُمر فرزند سعد
اهلِ خرما و خدا و اذیّت
نه به دنیایش رسید نه آخرت
بی کلاه و مانده از انسانیّت
طالب قدرت و خوشنامیست او
هردو را داد از کَفَش بی حمّیت
بیگمان ما نیستیم همچون حسین
یا یزید پست و رذل ، بی تربیّت
در درون ما عُمر فرزندِ سعد
لانه دارد بیش و کم ؛ بی خاصیّت
هم به میخ و هم به نعل میکوبد او
می کنیم ماهم از او تابعیّت
گهگداری در پیِ خرما روان
گاه خدا را خواسته با جدّیّت
چشمی از ما در پیِ خاکِ ری است
چشمِ دیگر احترام جمعیّت
حال تکلیف این میانه روشن است
من که میترسم ، ندارم امنیّت
بارالها ، غفلت از ما دور کن
در دل ما تو بتاب الوهیّت
جنسِ ما خرما ، خدا ،ازهر دوتا
میکند این آن و آن این تقویّت
جز چراغ علم و دانش ، بندگی
نیست راهِ چاره ، دارد تسلیّت
راهِ حل تنها شما هستی خدا
وامنه یک لحظه در انانیّت
از عُمر فرزندِ سعد گشتن خدا
حفظ فرمائید با رحمانیّت.
#احمدیزدانی 
https://telegram.me/ahmadyazdany

راه دراز

از قدرت عشق و ابتلایش می گفت

از راه دراز و ابتدایش می گفت

عمرش به سفر گذشت ،از دوری سوخت

از  هجرت تلخ و ماجرایش می گفت

در سینه دلی عاشق و در سر شوری

از ارزش آدم و بهایش می گفت

شبهای درازِ دِی گواهی می داد

دُردی کِشِ شهر از صفایش می گفت

میسوخت از آتشِ درونش چون شمع

از داغِ رفیقِ بیوفایش می سوخت

میخانه از عشق روی او مِی میزد

مستانه به خلوت از حیایش می گفت

تا آنکه سپیده ای کلاغی خسته

از رازِ عروجِ بیصدایش میگفت .

#احمدیزدانی 

حضرت یوسف ، السّلام و علیک
چه خبر مصرو آن حوالی ها ؟
گفته شد خشکسالی آمده است
خورده است گاوچاق لاغر را

یک زلیخا دوباره پیدا شد
دلبری می کند وَ اغواها
آرزویش حکومت فرعون
قبله گاهش جناب امریکا

آمدند عدّه ای پناهنده
ابتدا بود رحم و دلسوزی
یقه گیری نموده اند بعداً
غصب شد قبله ی مسلمان ها

خاک کنعان سراسرش حسرت
چشم یعقوب انتظار آنجاست
بی وفایان برادران هستند
گرگ تنها بهانه ی آنها

ای عزیز همیشه ی دوران
سوخت سینا و قاهره حالا
جنگ مغلوبه شد ؛ خبر داری؟
بازهم فتنه از برادرها .
#احمدیزدانی

خیال دوست

با خیال دوست یاد بادو باران میکنم
آتش دل سرد با یاد رفیقان میکنم
پنجه ی بهنام و سازو روی زیبای نگار
زخم دل را با میِ جانانه درمان میکنم
می نهم پا جای پای تک تکِ یاران خود
یاد شبهای ورسک و ماهرویان میکنم
دلربائی کرده اندو رفته اندو مانده ام
یادشان را من نشا در مزرعِ جان میکنم
مینویسم من غزلها را به عشق روی دوست
سینه را نم رودو دل را چون کتالان میکنم
روزگار است و جدائی ذاتِ این لامذهب است
من به این بی دین به جرم کفر عصیان میکنم.
احمد یزدانی

کوروش بخواب راحت

‌ شکر خدا که میهن آزاد و سربلند است

نام قشنگ ایران ،تا کهکشان بلند است

کوروش بخواب راحت ای مهر آریائی

حاکم به کشورِ ما امنیّتی رَوَند است

چون تهمتن جوانان غرّنده و غیورند

دارا اتم شکافد ، سارا عزیز و قند است

کارون رونده و پاک دستی گشاده دارد

ضحّاک در دماوند در قیدو حبس و بند است

بیگانه جا ندارد در سرزمین یزدان

اروند جاری و رام، البرز ارجمند است

دریایِ مازنی ها، کانونِ دلبری ها

هرکس رود به ساحل ،خشنودو بهره مند است

پرچم که نقش الّله دارد نماد وحدت

هرکس نخواهدازکبر،خودخواه وخودپسنداست

شیری که کاغذی بود وابسته بود و مفلس

بر مرده بیش گفتن مکروه و ناپسند است

بخشیده اند اگر از خاک تو پادشاهان

ملّت از آن سخاوت همواره دردمند است

دیو سفید نخوت در غرب آرمیده

با سینه ی سیاهش در نقشه گزند است

شاعر که مهر میهن در جانِ او عجین است

در گفتنِ حقایق بی باک و بدپسند است

شاهان و خواب اُختند ، راحت بخواب کوروش

در هر وجب از این خاک گردانِ زورمند است

سکّوی موشکی چون آرش در انتظار است

تیروکمان  به دستش ، برشانه اش کمند است .

احمد یزدانی

رحیم آباد

بنام خدا
شهـــــــر تـاریخـــی رحیـــــــــم آبــاد
میدرخشد به شـــرق گیــــلان شـــاد
قلــــب تاریخ و اوج  خـــوبیهـــــــاست
هـــــرچه دارد محلّـــــه ی زیبـــــاست
پلرود اســت جــــاری اندر شهــــــــــر
میــــرود تا خـــــزر بقصــــد سفـــــــــر
چهره ها شادو مــــــردمی خنـــــــدان
آبــــــروی تمـــــــــــــامـــــــی ایــــران
اهـــــــــل علــــــم و تلاش و دانائـــی
مقتــــــدر ، مظهـــــــــــر تــوانــائـــــی
عشقشان کسب دانــش و فرهنـــــگ
بوده با جهـــــل دائمـــــــاً در جنــــــگ
یک محــــل دارد آن که بالنــگاســـــت
عشق و شورو نشاط من آنجــاســـت
در بهـــــاران به نبش چــــــارم ،مــــن
ســـــــاکنــــم از برای گــــل چیــــــدن
ریشه های قشنگ و خوب آنجاســـت
مجلس شاه دین همیشــــه بپاســـت
قطـــب گردشگـــــــری سفیـــــــــدابه
پاتوق آفتــــــــــــــاب و مهتـــــــــــــابه
جــــای زیبای  اشکـــــــور لشـــــــکان
هـــــــرچــه دیدم فقـــــط قشنگی آن
گـــــرچه تعــــداد روستا صــــدهاست
 قبلــــه گاه همـــــه  فقــط الله ســت
نور حــــــق در تمـــــام آن جاریســـت
عشــــق ایران به سینه ها کاریســت
شهرشـــان کلّهـــــــــم رحیــــــم آباد
از جفـــــای زمــــانه بــــــــس فــــریاد
بخش باشد ولی چــو یــک استـــــان
حق که باشـــد به شرق، شهرستان
مـــــردمی بیشمـــــار و پراحســـاس
با مـــــدیــریتی قـــــــوی ،حسّـــاس
در تمـــــــــام نقــــــــــــاط ایراننــــــد
از صـــــداقــــــــت چـــو نور میمـــانند
چـــــه شهیـــــــــدان نازنیــــن دادنـد
از بــرای وطـــــــــــــن و دیــن دادنــد
همــــــه چــــــون ســـــــرونـــاز آزاده
زده از دســـــت یار خـــــــــــود بــاده
خستگی بر وجود مــــن رو کـــــــــرد
قبلـــــــه اظهـــار آب و جـــارو کـــــرد
میکنـــم مـــــن سخن تمــــام اینجــا
برکتــــش میـدهـــــد خــــــدا ، زیــرا
هرچه از عمـــــق جان مــــا باشـــــد
از خـــــــدا بــر زبــان مـــــا باشــــــد
به خــــدا مـــن سپــــــردم و رفتــــم
ســـــاعتی از وطــــن سخـــن گفتـم
احمدیزدانی (کوتوال)
قسمتی از آثار
http://www.deemeh.blogfa.com
kootevall.blog.ir
kootevallekhandan.blogspot.com
kootevallgold.blogspot.com
balengah.blogspot.com
firouzkooh.blogsky.com
سپیده دمان 5/3/94
بالنگاه

چشمان نامحرم

ای شهـــد شیـرین عسـل ،ای نیش ،  زنبور                      

مــــــوســـــایِ پیغمبـــر ، عصاواژها ، طور

یــاحَـــیّ و یاقیّــــــوم ،ای عطــــــر دلاویـــز

ای کهکشانهــا راتو حاکــــم بـوده تا مــــور

کـــردی محمّـــــد را امیـــن، دادی رســـالت

نازل نمــــودی در حـــــرا آیات پـر شــــــور

بــاریـــد از رحمــــــت به روی دشمنـــانـش                

بدخــواه کـردی یارو هـــــر بد را از او دور

از نـــو دوبــاره دســــت حــــــوّا را بــه آدم

دادی تو در صحــرای ســـــوزانِ جبـــل نور

از شرق وغرب وراست تاچپ ،مکرو حیلـه

جمعند تا قــرآن به غربت مــــانده مهـــجور                

کشتی و کشتیبـــان به طــــوفان در نبـــردند

دشمن بکن مقهـــور ،حالــش را تو ناجــور

درغیبت ســـردار عــــرش و صـاحب الامـر

چشمان نامحرم بهِ رهبـــر را بکــــن کـــور

هستنــــدایشـــان ،کیمیــــایِ باطِـــل السّحـــر

حفظش کن و هــردردو رنجی را از او دور

یزدانیـــــم ،خاکـــم به زیــر پــایِ عشقـــــم،

سیّــدعلــی خامنـــه ای، هســـت منظــــــور.                

احمدیزدانی(کوتوال)

اعتدال

نیستم از چپ و یا از راست ،هستم معتدل

هست فرمانِ خدا ، خَیرِالُامور اُوسَطِهـــــا

پای داعش باز شد در ســرزمینِ مسلمین

کارِ شیطانِ بزرگ اســت ،نه فــرمانِ خدا

نفعِ این کار همـــه مـالِ یهود است و فقط

می برد سود نتانیاهـو وَ بعـــــد امــــریکا

مثـــلِ روز اســـت حقـــایق وَ ندارد انکار

منکران عــاملِ شیطان و رفیــــقِ آنهـــــا

هدف این است که در شرق تلاطم بِشَـــوَد

برود باز همــــــه ثروتِ اینجــــــا ، آنجــا

ما به تاریخ نظر کـرده از آن می گــــذریم

گــــرچــه تاریخ بگــوید سخنش را با مــا

اینطــــرف هــــم که بظاهر همه دیندارانند

دور از قاعــده ی دین و فــــرامینِ خــــدا

عــــدّه ای طالـــبِ گــــرمای رفاقت هستند

می نشیننــد ســــرِ میــــزو سپــس واویلا

راهِ حل پیرَوی از حضرتِ آقاست که گفت

اعتمـــــاد است به شیطان سخنی بی معنا

احمدیزدانی(کوتوال)

قصیده نفس

قصیده نفس

تو نور جاری و چون چشمه ای ، سرآغازی

فضای فاصله هــــا کهنــــه از تو ، آغــــازی

به عـــاشقی و فضـــایش غــــــرور بخشیدی

تو آخــــرین نُت عشقـــــــی ،غنـــــای آوازی

تحمّـــل غــــم و دردی، سکــوت و فــــریادی

چواستغـــاثه ای به دعـــا ، بالهــــای پروازی

kootevall

برگرفته از وبلاگ kootevall.blog.ir خودم Ahmad yazdany

ساحل sahel

داد زمین خـــــون دلـــش را به تو
تو به زمـــــان داده ای آن را ز نو
عاشق و معشوق به تو دلخــوشند
قــایق دریای تو بوده ، خــوشنـــد
اشک زمین پهنـــــۀ پاک خـــــــزر
ای همــــۀ مـاسه و ریگ تــو ، زر
راحــــت و آرام دل خستــــــــــگان
مرکز  وصل و سفــــر عــاشقــــان
ساحل زیبای تو پهنـــــــاوراســـت
خطِّ لبت خوشکلی دیگــــــر اســت
هــــرکه شبی در بــرت آرام یافــت
از بغـــــل نام وطــــن کـــام یافـــت
عمق تو پر ثروت و سـرمایه است
کشـــور ایران به سرت سایه است
مـــردم ساحـــــل همه شاد از تواند
گـــوهــــــرِ آزادو نــژاد از تــوانــد
راحتِ جانی تو ، خـروشان ،بزرگ
قطعه ی پاکی تو در ایران ، بزرگ
آمـــــده امــــروز پـس از سالهـــــا
نقطــــۀ آغـــــاز همـــــــه حالهـــــا
ساحـــــل دریا و سرآغــــاز شــــور
گفتـــن از عشــــق و نگاه و سرور
ماســــه و امـــــواج و زوایای دنج
بوســـــۀ دزدانه و دنیـــــای دنــــج
جمـع رفیقان و می و نوش ، نوش
مســــت هـوای هم و از لب خموش
بوی تو انگـار به جا مـــــانده است
خاطره هایت به خــدا مانده اســــت
ساحل همان ســاحل و دریا همـــان
جای تو خالیســت به هــــرجای آن
هــــرطــــــرفی مینگـــــرم نیستــی
با منـــــی و دورو بــرم نیستـــــــی
گـــرچه تو رفتی و شــدی بی وفـــا
مــــن به تو و درد تـــوام مبتـــــــلا
احمدیزدانی
13/3/1394
گیلان

رحیم آباد

بنام خدا

شهـــــــر تـاریخـــی رحیـــــــم آبــاد

میدرخشد به شـــرق گیــــلان شـــاد

قلــــب تاریخ و قلـــب خوبیهــــاست

هرچه عشق است جای آن اینجاست

پلرود اســت جــــاری اندر شهــــــر

میــــرود تا خـــــزر بقصــــد سفــــر

چهره ها شادو مــــــردمی خنــــدان

آبــــــروی تمــــــــامـــــــی ایــــران

اهـــــــــل علـــم و تلاش و دانائـــی

مقتــــــدر مظهــــــــر تــوانــائـــــی

عشقشان کسب دانش و فرهنـــــگ

دور از ســــــــاحت نجیبــــش رنگ

یک محــــل دارد آن که بالنــگاست

عشق و شورو نشاط من آنجــاست

در بهـــــاران به نبش چارم ،مــــن

می نشینـــــــم برای گــــل چیـــــدن

ریشه های قشنگ و خوب آنجاست

مجلس شاه دین همیشــــه بپاســـت

قطـــب گردشگـــــــری سفیــــــدابه

پاتوق آفتــــــــــــــاب و مهتـــــــابه

نقطۀ اوج اشکـــــــور لشـــــــکان

هـــــــرچه دیدم فقـــــط قشنگی آن

گـــــرچه تعــــداد روستا صدهاست

 قبلــــه گاه همـــــه  فقط الله ســت

نور حق در تمـــــام آن جاریســـت

عشق ایران به سینه ها کاریســت

شهرشان کلّهـــــــــم رحیــــــم آباد

از جفـــــای زمــــانه بس فــــریاد

ظاهراً بخشــــداری اســــت در آن

حق که باشد به شرق، شهرستان

مردمی بیشمـــــار و پراحســـاس

با مـــــدیــریتی قـــوی ،حسّـــاس

در تمــــام نقــــــــــــاط ایراننــــــد

از صـــــداقت چـــو نور میمـــانند

چـــــه شهیـــــدان نازنیــــن دادنـد

از بــرای وطــــــن و دیــن دادنــد

همــــــه چــــــون ســـروناز آزاده

زده از دســـــت یار خـــــود بــاده

خستگی بر وجود مــــن رو کـــرد

قبله اظهـــار آب و جـــارو کـــــرد

میکنـــم مـــــن سخن تمــــام اینجا

برکتش از خـــــــدای بی همتــــــا

احمدیزدانی

سپیده دمان 5/3/94

بالنگاهkootevall.blog.ir

هستم برای آن جهنّم من دعاگویت

میـــــدانی از دســــــت ستمهای تو من شادم

میــــــدانی از آزار تــــو از بنــــــــــــد آزادم

اینجــــا که آوردند بعـــــد از مُـــــردَنم تَن را

کردند آغــــــازِ شنیـــــدنهــــــا و گفتـــــن را

شخصِ مهمّی بود در آن جمـــــع در آنجــــا

گفت او ، ببخشیدش ،ستمهــــــا دید در دنیا

عشقش جفاکارو ستمگـــــــر بود بیچـــــاره

رنگ خوشی هرگز ندید ،حتّی به یکبـــــاره

او را درون برزخــــش تنهــــــا نینــــــدازید

حــــالی به او داده ،کسی را همسفــر سازید

آمــــــد زِ کنـــــج خلـــــوتی یک حوری زیبا

گشتم به همــــراهش روانه آن ســــر دنیـــا

برد او مرا در کاخ شخصی ،مال من بود آن

ایکاش میکـــــــردی ستم تو بیشتر ای جان

حــــالا دگــــــر ناراحتـــــــم از دوریِ رویت

هستم برای آن جهنّم مـــــن دعـــــاگـــــویت

طنزی از احمدیزدانی

بیست ودو بهمن

بنام خدا

هست نامِ خدا سرآغازم

سر به سردارِ عشق می بازم

زیرو رو میکند قلم عالم

نامِ نامیِ اوست آغازم

 

هدفم شرحِ نهضتِ ایران

از رهائی و قدرت شیطان

روزِ آغازِ دولت الله

وَ فرارِ ستمگرو دیوان

 

پسرم ،دخترم وَ هموندم

بنشین روبرویِ من لختی

تا بگویم برایت از دیروز

در گذاری به دورۀ سختی

 

یادِ تو نیست ،یادِ من مانده

از دویدن و دوریِ مقصد

صبح تا شام دربدر بودن

بی نتیجه ،یکی تلاش از صد

 

اکثریّت به وقتِ شب خسته

ذهن ها بودو لقمه ای از نان

ناامیدی ، سیاهیِ مطلق

بسته پا ،دست ،روح و روان

 

گفته میشد که هست دروازه

همه راهی به سویِ آن هستیم

بسکه دارد تمدّن بسیار

همه مثلِ هَوویِ آن هستیم

 

خان و خانزاده ها ، شکم گنده

توده ها بوده از عوام النّاس

وعده ها ، وعده پشتِ یکدیگر

سرِخرمن ، به دستِ یک نسناس

 

مردمِ بینوا خوش از سگ دو

حاکمیّت هزار فامیلی

شده جاری به جوی ها فرهنگ

نوعِ غربی وَ دیدِ قابیلی

 

مثلاً کشوری بزرگ بودیم

وسعتی ماورایِ میلیونی

بوده نوکر برایِ امریکا

بندۀ سایۀ همایونی

 

گهگداری جرقّه ای میزد

یا گروهی کمربلند میکرد

بود ساواک حاضر آماده

همه را بندیِ کمند میکرد

 

هرزگی بودو میگساری بود

کارِ هر روزه ی گروهِ خودی

دستها رو به آسمان هرشب

خواسته مرگ برایشان ابدی

 

انگلستان که بود چون روباه

برد اموال ملّتِ مارا

داده مارا به دستِ امریکا

تاکه او هم رسد به نان و نوا

 

فاصله بینِ دولت و ملّت

شد به اندازه ی زمین و هوا

آمد از راه دستِ پرقدرت

بت شکن بود شخصِ روح الله

 

کرد تصویب مجلسِ مزدور

سلبِ قدرت برایِ پیگیری

کاپتالاسیون بهانه شد تا که

شود آغاز بحثِ درگیری

 

عالِمِ با عَمل خمینی بود

راه و افکارو ریشه دینی بود

پا به میدان نهاد مستحکم

آرمان ،نهضتِ حسینی بود

 

ابتدا با نصیحت او آمد

رفت بر منبرو سخن ها گفت

گوشِ شاه کَر وَ از خودش راضی

بعد از آن ، از سقوطِ آنها گفت

 

کار بالا گرفت و طولانی

پانزده سال روزو شب در جنگ

محرمانه وَ مخفی و پنهان

ملّتش بود همره و همسنگ

 

کارها کرده شاه و یارانش

غافل از ملّتِ مسلمانش

هرچه ریسیده اند از پنبه

شد هوا از امام ، بنیانش

 

روزِ محشر به پا ،در ایران بود

بچّه وَ پیر اهلِ ایمان بود

هرکلامی که از خمینی بود

روشنائی و نورِ قرآن بود

 

ماهِ بهمن رسید ، ماهِ خدا

رهبر آمد کنارِ ملّتِ خود

گرچه مرگ و خطر فراوان بود

گشت او غمگسارِ ملّتِ خود

 

رهبر آمد وَ امرو فرمان داد

کرد ملّت هزینه ،همّتِ خود

در زمستان بهار پیدا شد

جمع کردند اوجِ قدرتِ خود

 

عشق و شورو نشاط آمده بود

شاهبازِ ثبات آمده بود

شاه و یارانِ او فرارو فرار

روزِ حرفِ حساب آمده بود

 

روزِ بیست و دو بودو بهمن ماه

کارشد یکسره به امرِ اِله

شده تحویلِ مردمِ ایران

حاکمیّت ، دوباره از الله

 

اعتصابات شد تمام و دِگَر

کارها شد شروع در هرجا

همه ماندند پایِ عهدو قرار

جز گروهِ کمی وَ توطئه ها

 

تیرو ترکش فرونشسته دِگَر

همه آرام پشت یکدیگر

رهبر از عمقِ دین سخن میگفت

زندگی در کنارِ همدیگر

 

کم کم آباد شد خرابیها

حل شدند مشکلات و زشتی ها

داستانهای بیشماری هست

از دسیسه و هم پلشتی ها

 

من نمیگویم از بدیهایش

قصدِ من روزو روشنی هایش

تا بماند به وقتِ لازمِ خود

گفته آید زِ شب وَ دنیایش

 

حال وقتِ ترانه هست و سرود

بر خمینی سلام ها و درود

ملّتِ باوفا وَ رهبرمان

جاری است رو به سویِ دریا ،رود

احمدیزدانی(کوتوال)

بیست و دو بهمن ، یوم اللهمیگساری+

شَبری شَبَر

خفته در دامان البرزِ کهــــن ،فیـــروزکـــوه

مردمانش ساده دل ،سخت و مقاوم مثل کوه

هســت شهـــر صخــره ها وقلّه های بینظیر

شهـــرِ آهو ،چشمه ســـاران و بزرگانِ دلیر

از بزرگان غیـــورو نامـــور بالنــــده اســت

شهرو ده از عطرگیسوی شهیدآکنـده اســت

عارفان وپارسایانش درخشان چـون نگیــن

غرقِ نورِ معرفت همــراه با عشــق ویقیــن

هســت اســـرارِ فــراوان در محــلّلات و گذر

رازها دارد درون سینـــه از(شَبــری شَبَــر)

چندسالی رو به نوســـازی و وسعت میرود

قلـــب مـــردم از برای نام ایـــران می تپـــد

احمدیزدانی

شیعه وَ سنّی

بربامِ جهان شیعه وَ سُنّی باهـــم

هستند کنارِ یکدِگَر دور از غَــــم

در سینۀ تاریخ وطن در بهمــــن

فارغ شده از دردو سیاهی وستم

9 دی

بود شیخی شیعیان نشناخته
با رئیسی از قفا برخاسته
فرصتی آمدبرای انتخاب
کرده مردم برکسِ دیگرحساب
منتظربوده که تا غوغا کنند
برده آرامش هیاهوها کنند
راه افتادند در شهرو دیار
کرده باخود عدّه ای را یارِ غار
خطّشان این بودبرهر مردو زن
همرهی کردن ،خیابان آمدن
هرکه با ما بودبا او باش تو
غیرِ او را تو بخوان اوباش، تو
هرکسی را که نشانت میدهند
یا علامت رویِ نامش مینهند
ضربه ای باحرف ،یا تیری زده
گرکه عالِم بود ،تدبیری زده
کن شروع از غیبت ،او را جان بگیر
تو کمک از حربۀ بُهتان بگیر
مطمئن باش او دگر خود مُرده است
حرفِ غیبت آبرو را برده است
از برایِ هرگروه و طایفه
راهها بسیار ،قدرِ عالمه
میشوی تو همدمِ مخصوصِ ما
میشوی همراهِ ما ،مجلوسِ ما
الغرض ،شد فتنه و غوغا شده
دوستان چون دشمنی دانا شده
طرحِ امریکا وَ پولِ  شیخ ها
گشته همراه و تیولِ شیخ ها
جایِ حُرمت ها سیاهی کاشتند
بذرِ زشتی با تباهی کاشتند
بوده در خواب و خیالِ دورها
شرمگین بوده زِ دستِ نورها
بود یاران دوستانِ بیخرد
امتحانی بودو آنان گشته رد
غافل از این مردمان بینظیر
اهلِ دل ،هوشیار،مردو زن بصیر
میکنند هر فتنه ای آنان زِ جا
گشته ثابت بارها و بارها
داده پیغام ابتدا با گفته ها
با سکوت ،ایما،اشاره،نکته ها
نیک و بد میماندو نوعِ عمل
مانده برجا علّت و نوعِ علل
فتنه گر ،آنان که همراهش شوند
بی اصالت تر زِ امریکا ، بدند
روز می آید وَ شب در میرود
روزگار تلخ هم سر میرود
بادِ تغییرات می آید زِ راه
فتنه با فتنه گران در قعرِ چاه
کارکردن با تنِ زارو نزار
بهتر است از ظلم براهلِ دیار
این دو روزِ عمر ما خواهد گذشت
آفتابِ عمر ها باید گذشت
الغرض ،یک چندروزی چون گذشت
آمد از سویِ خلایق ضربِ شصت
روزِ دیماه آمدو روزِ قرار
روزِ سرکوبِ کسانِ جیره خوار
9 زِ دِی آمد و جاری شد ، روان
برد با خود فتنه وَ اصحابِ آن
فتنه خورد از مردمِ ایران شکست
فتنه گرها را زمانه بست دست
یک اشاره بودو باقی کارها
دیده دنیا حرکتِ ما بارها
ظاهراً پایانِ ره آمد پدید
فتنه گر سرکوب در اینجا شدید
پافشاری کرد ملّت بس بزرگ
تاکه رو شد دستها از سویِ گرگ
گرگ اکنون لافِ یاری میزند
حرف مهرو دوستداری میزند
هرکه گولش خورد حتماً مرده است
دوستی با گرگ عقلش برده است
ما که برجا مستقرّو برقرار
بوده ، با آنها نداریم هیچ کار
فکرِ خود بوده وَ خاکِ خویشتن
جمعِ ما محکم همه از مردو زن
با کمِ خود ساخته بسیارها
میکنیم از وحدتِ خود کارها
در طیِ تاریخ عالم دیده است
خلقِ ایران خلقِ دنیا دیده است
گولِ شیطان را نخواهد خورد او
بارِ او هرگز نخواهد برد او
هرچه میخواهیم با دستانِ خود
ساخته ،داده به فرزندانِ خود
نوکری از ما همیشه دور باد
چشمِ بدخواهِ مسلمان دور باد
کافران با دوستانِ کافران
در تلاش و مکر هستند هر زمان
ما موحّد بوده اهلِ باوریم
با بدان بد بوده برحق یاوریم
خاکِ ما این پاک میراثِ کهن
گشت بر بسیار دشمنها کفن
عزّتِ ایران و ایرانی به جاست
سینه هایِ پاک جایِ نامِ ماست
نسلِ ما کرده امانت را ادا
حفظ کرد ایرانِ زیبا از بلا
هست اکنون دورۀ نسلِ جدید
تا پدید آرد زِ خود فصلِ جدید
چشمِ دنیا خیره ،ازما خیره تر
سرفرود آرند ابناء بشر
کشورِ ایران چو خورشیدِ زمان
کرده آقائی به دنیا این زمان
راهِ آقائی تلاش و کوشش  است
کاهشِ مصرف و نشرِ دانش است
کشورِ ایران و فرزندانِ آن
جاودانِ جاودانِ جاودان
احمدیزدانی(کوتوال) کن شروع با غیبت او را جان بگیر تو کمک از حربۀ بهتان بگیر