خفته در دامان البرزِ کهــــن ،فیـــروزکـــوه
مردمانش ساده دل ،سخت و مقاوم مثل کوه
هســت شهـــر صخــره ها وقلّه های بینظیر
شهـــرِ آهو ،چشمه ســـاران و بزرگانِ دلیر
از بزرگان غیـــورو نامـــور بالنــــده اســت
شهرو ده از عطرگیسوی شهیدآکنـده اســت
عارفان وپارسایانش درخشان چـون نگیــن
غرقِ نورِ معرفت همــراه با عشــق ویقیــن
هســت اســـرارِ فــراوان در محــلّلات و گذر
رازها دارد درون سینـــه از(شَبــری شَبَــر)
چندسالی رو به نوســـازی و وسعت میرود
قلـــب مـــردم از برای نام ایـــران می تپـــد
احمدیزدانی
