اعتدال

نیستم از چپ و یا از راست ،هستم معتدل

هست فرمانِ خدا ، خَیرِالُامور اُوسَطِهـــــا

پای داعش باز شد در ســرزمینِ مسلمین

کارِ شیطانِ بزرگ اســت ،نه فــرمانِ خدا

نفعِ این کار همـــه مـالِ یهود است و فقط

می برد سود نتانیاهـو وَ بعـــــد امــــریکا

مثـــلِ روز اســـت حقـــایق وَ ندارد انکار

منکران عــاملِ شیطان و رفیــــقِ آنهـــــا

هدف این است که در شرق تلاطم بِشَـــوَد

برود باز همــــــه ثروتِ اینجــــــا ، آنجــا

ما به تاریخ نظر کـرده از آن می گــــذریم

گــــرچــه تاریخ بگــوید سخنش را با مــا

اینطــــرف هــــم که بظاهر همه دیندارانند

دور از قاعــده ی دین و فــــرامینِ خــــدا

عــــدّه ای طالـــبِ گــــرمای رفاقت هستند

می نشیننــد ســــرِ میــــزو سپــس واویلا

راهِ حل پیرَوی از حضرتِ آقاست که گفت

اعتمـــــاد است به شیطان سخنی بی معنا

احمدیزدانی(کوتوال)

قصیده نفس

قصیده نفس

تو نور جاری و چون چشمه ای ، سرآغازی

فضای فاصله هــــا کهنــــه از تو ، آغــــازی

به عـــاشقی و فضـــایش غــــــرور بخشیدی

تو آخــــرین نُت عشقـــــــی ،غنـــــای آوازی

تحمّـــل غــــم و دردی، سکــوت و فــــریادی

چواستغـــاثه ای به دعـــا ، بالهــــای پروازی

kootevall

برگرفته از وبلاگ kootevall.blog.ir خودم Ahmad yazdany

ساحل sahel

داد زمین خـــــون دلـــش را به تو
تو به زمـــــان داده ای آن را ز نو
عاشق و معشوق به تو دلخــوشند
قــایق دریای تو بوده ، خــوشنـــد
اشک زمین پهنـــــۀ پاک خـــــــزر
ای همــــۀ مـاسه و ریگ تــو ، زر
راحــــت و آرام دل خستــــــــــگان
مرکز  وصل و سفــــر عــاشقــــان
ساحل زیبای تو پهنـــــــاوراســـت
خطِّ لبت خوشکلی دیگــــــر اســت
هــــرکه شبی در بــرت آرام یافــت
از بغـــــل نام وطــــن کـــام یافـــت
عمق تو پر ثروت و سـرمایه است
کشـــور ایران به سرت سایه است
مـــردم ساحـــــل همه شاد از تواند
گـــوهــــــرِ آزادو نــژاد از تــوانــد
راحتِ جانی تو ، خـروشان ،بزرگ
قطعه ی پاکی تو در ایران ، بزرگ
آمـــــده امــــروز پـس از سالهـــــا
نقطــــۀ آغـــــاز همـــــــه حالهـــــا
ساحـــــل دریا و سرآغــــاز شــــور
گفتـــن از عشــــق و نگاه و سرور
ماســــه و امـــــواج و زوایای دنج
بوســـــۀ دزدانه و دنیـــــای دنــــج
جمـع رفیقان و می و نوش ، نوش
مســــت هـوای هم و از لب خموش
بوی تو انگـار به جا مـــــانده است
خاطره هایت به خــدا مانده اســــت
ساحل همان ســاحل و دریا همـــان
جای تو خالیســت به هــــرجای آن
هــــرطــــــرفی مینگـــــرم نیستــی
با منـــــی و دورو بــرم نیستـــــــی
گـــرچه تو رفتی و شــدی بی وفـــا
مــــن به تو و درد تـــوام مبتـــــــلا
احمدیزدانی
13/3/1394
گیلان

رحیم آباد

بنام خدا

شهـــــــر تـاریخـــی رحیـــــــم آبــاد

میدرخشد به شـــرق گیــــلان شـــاد

قلــــب تاریخ و قلـــب خوبیهــــاست

هرچه عشق است جای آن اینجاست

پلرود اســت جــــاری اندر شهــــــر

میــــرود تا خـــــزر بقصــــد سفــــر

چهره ها شادو مــــــردمی خنــــدان

آبــــــروی تمــــــــامـــــــی ایــــران

اهـــــــــل علـــم و تلاش و دانائـــی

مقتــــــدر مظهــــــــر تــوانــائـــــی

عشقشان کسب دانش و فرهنـــــگ

دور از ســــــــاحت نجیبــــش رنگ

یک محــــل دارد آن که بالنــگاست

عشق و شورو نشاط من آنجــاست

در بهـــــاران به نبش چارم ،مــــن

می نشینـــــــم برای گــــل چیـــــدن

ریشه های قشنگ و خوب آنجاست

مجلس شاه دین همیشــــه بپاســـت

قطـــب گردشگـــــــری سفیــــــدابه

پاتوق آفتــــــــــــــاب و مهتـــــــابه

نقطۀ اوج اشکـــــــور لشـــــــکان

هـــــــرچه دیدم فقـــــط قشنگی آن

گـــــرچه تعــــداد روستا صدهاست

 قبلــــه گاه همـــــه  فقط الله ســت

نور حق در تمـــــام آن جاریســـت

عشق ایران به سینه ها کاریســت

شهرشان کلّهـــــــــم رحیــــــم آباد

از جفـــــای زمــــانه بس فــــریاد

ظاهراً بخشــــداری اســــت در آن

حق که باشد به شرق، شهرستان

مردمی بیشمـــــار و پراحســـاس

با مـــــدیــریتی قـــوی ،حسّـــاس

در تمــــام نقــــــــــــاط ایراننــــــد

از صـــــداقت چـــو نور میمـــانند

چـــــه شهیـــــدان نازنیــــن دادنـد

از بــرای وطــــــن و دیــن دادنــد

همــــــه چــــــون ســـروناز آزاده

زده از دســـــت یار خـــــود بــاده

خستگی بر وجود مــــن رو کـــرد

قبله اظهـــار آب و جـــارو کـــــرد

میکنـــم مـــــن سخن تمــــام اینجا

برکتش از خـــــــدای بی همتــــــا

احمدیزدانی

سپیده دمان 5/3/94

بالنگاهkootevall.blog.ir

هستم برای آن جهنّم من دعاگویت

میـــــدانی از دســــــت ستمهای تو من شادم

میــــــدانی از آزار تــــو از بنــــــــــــد آزادم

اینجــــا که آوردند بعـــــد از مُـــــردَنم تَن را

کردند آغــــــازِ شنیـــــدنهــــــا و گفتـــــن را

شخصِ مهمّی بود در آن جمـــــع در آنجــــا

گفت او ، ببخشیدش ،ستمهــــــا دید در دنیا

عشقش جفاکارو ستمگـــــــر بود بیچـــــاره

رنگ خوشی هرگز ندید ،حتّی به یکبـــــاره

او را درون برزخــــش تنهــــــا نینــــــدازید

حــــالی به او داده ،کسی را همسفــر سازید

آمــــــد زِ کنـــــج خلـــــوتی یک حوری زیبا

گشتم به همــــراهش روانه آن ســــر دنیـــا

برد او مرا در کاخ شخصی ،مال من بود آن

ایکاش میکـــــــردی ستم تو بیشتر ای جان

حــــالا دگــــــر ناراحتـــــــم از دوریِ رویت

هستم برای آن جهنّم مـــــن دعـــــاگـــــویت

طنزی از احمدیزدانی

بیست ودو بهمن

بنام خدا

هست نامِ خدا سرآغازم

سر به سردارِ عشق می بازم

زیرو رو میکند قلم عالم

نامِ نامیِ اوست آغازم

 

هدفم شرحِ نهضتِ ایران

از رهائی و قدرت شیطان

روزِ آغازِ دولت الله

وَ فرارِ ستمگرو دیوان

 

پسرم ،دخترم وَ هموندم

بنشین روبرویِ من لختی

تا بگویم برایت از دیروز

در گذاری به دورۀ سختی

 

یادِ تو نیست ،یادِ من مانده

از دویدن و دوریِ مقصد

صبح تا شام دربدر بودن

بی نتیجه ،یکی تلاش از صد

 

اکثریّت به وقتِ شب خسته

ذهن ها بودو لقمه ای از نان

ناامیدی ، سیاهیِ مطلق

بسته پا ،دست ،روح و روان

 

گفته میشد که هست دروازه

همه راهی به سویِ آن هستیم

بسکه دارد تمدّن بسیار

همه مثلِ هَوویِ آن هستیم

 

خان و خانزاده ها ، شکم گنده

توده ها بوده از عوام النّاس

وعده ها ، وعده پشتِ یکدیگر

سرِخرمن ، به دستِ یک نسناس

 

مردمِ بینوا خوش از سگ دو

حاکمیّت هزار فامیلی

شده جاری به جوی ها فرهنگ

نوعِ غربی وَ دیدِ قابیلی

 

مثلاً کشوری بزرگ بودیم

وسعتی ماورایِ میلیونی

بوده نوکر برایِ امریکا

بندۀ سایۀ همایونی

 

گهگداری جرقّه ای میزد

یا گروهی کمربلند میکرد

بود ساواک حاضر آماده

همه را بندیِ کمند میکرد

 

هرزگی بودو میگساری بود

کارِ هر روزه ی گروهِ خودی

دستها رو به آسمان هرشب

خواسته مرگ برایشان ابدی

 

انگلستان که بود چون روباه

برد اموال ملّتِ مارا

داده مارا به دستِ امریکا

تاکه او هم رسد به نان و نوا

 

فاصله بینِ دولت و ملّت

شد به اندازه ی زمین و هوا

آمد از راه دستِ پرقدرت

بت شکن بود شخصِ روح الله

 

کرد تصویب مجلسِ مزدور

سلبِ قدرت برایِ پیگیری

کاپتالاسیون بهانه شد تا که

شود آغاز بحثِ درگیری

 

عالِمِ با عَمل خمینی بود

راه و افکارو ریشه دینی بود

پا به میدان نهاد مستحکم

آرمان ،نهضتِ حسینی بود

 

ابتدا با نصیحت او آمد

رفت بر منبرو سخن ها گفت

گوشِ شاه کَر وَ از خودش راضی

بعد از آن ، از سقوطِ آنها گفت

 

کار بالا گرفت و طولانی

پانزده سال روزو شب در جنگ

محرمانه وَ مخفی و پنهان

ملّتش بود همره و همسنگ

 

کارها کرده شاه و یارانش

غافل از ملّتِ مسلمانش

هرچه ریسیده اند از پنبه

شد هوا از امام ، بنیانش

 

روزِ محشر به پا ،در ایران بود

بچّه وَ پیر اهلِ ایمان بود

هرکلامی که از خمینی بود

روشنائی و نورِ قرآن بود

 

ماهِ بهمن رسید ، ماهِ خدا

رهبر آمد کنارِ ملّتِ خود

گرچه مرگ و خطر فراوان بود

گشت او غمگسارِ ملّتِ خود

 

رهبر آمد وَ امرو فرمان داد

کرد ملّت هزینه ،همّتِ خود

در زمستان بهار پیدا شد

جمع کردند اوجِ قدرتِ خود

 

عشق و شورو نشاط آمده بود

شاهبازِ ثبات آمده بود

شاه و یارانِ او فرارو فرار

روزِ حرفِ حساب آمده بود

 

روزِ بیست و دو بودو بهمن ماه

کارشد یکسره به امرِ اِله

شده تحویلِ مردمِ ایران

حاکمیّت ، دوباره از الله

 

اعتصابات شد تمام و دِگَر

کارها شد شروع در هرجا

همه ماندند پایِ عهدو قرار

جز گروهِ کمی وَ توطئه ها

 

تیرو ترکش فرونشسته دِگَر

همه آرام پشت یکدیگر

رهبر از عمقِ دین سخن میگفت

زندگی در کنارِ همدیگر

 

کم کم آباد شد خرابیها

حل شدند مشکلات و زشتی ها

داستانهای بیشماری هست

از دسیسه و هم پلشتی ها

 

من نمیگویم از بدیهایش

قصدِ من روزو روشنی هایش

تا بماند به وقتِ لازمِ خود

گفته آید زِ شب وَ دنیایش

 

حال وقتِ ترانه هست و سرود

بر خمینی سلام ها و درود

ملّتِ باوفا وَ رهبرمان

جاری است رو به سویِ دریا ،رود

احمدیزدانی(کوتوال)

بیست و دو بهمن ، یوم اللهمیگساری+

شَبری شَبَر

خفته در دامان البرزِ کهــــن ،فیـــروزکـــوه

مردمانش ساده دل ،سخت و مقاوم مثل کوه

هســت شهـــر صخــره ها وقلّه های بینظیر

شهـــرِ آهو ،چشمه ســـاران و بزرگانِ دلیر

از بزرگان غیـــورو نامـــور بالنــــده اســت

شهرو ده از عطرگیسوی شهیدآکنـده اســت

عارفان وپارسایانش درخشان چـون نگیــن

غرقِ نورِ معرفت همــراه با عشــق ویقیــن

هســت اســـرارِ فــراوان در محــلّلات و گذر

رازها دارد درون سینـــه از(شَبــری شَبَــر)

چندسالی رو به نوســـازی و وسعت میرود

قلـــب مـــردم از برای نام ایـــران می تپـــد

احمدیزدانی