عاشقان بندگانی از عشقنـد،گـــــرچه آرام و بیصــدا هستنــد
قصّۀ عاشقی به اعجاز اســـت،از سرو جانِ خود جـدا هستند
حسّ و حالی عجیب حاکم هست ،عینِ شورو نشانه های بقا
آمــــدن رفتــــن همــــرهـــش دارد، دردِ ایجادِ فاصـــله هـــا
چشمه ای صــاف و مهربانی تو،اشک عالم به دیدگان داری
مـن یقیــــن دارم ای فرشتۀ من ،ماهها حسرتی ،نمی باری؟
دوســت دارد غــرورو سختیِ تو ،قُلّــه هایِ رفیعِ کوهستان
دستِ البرز دست یکرنگیست،هست ضحّاکِ نفس را زندان
می کنم جانِ خود به تو تقدیم، تو همه هستی و صفایِ منی
این که عاشق کشیست جان بدهم ،وشما یک نگاه هم نکنی
احمدیزدانی
